การพัฒนาสายพันธุ์ปลาหางนกยูง เอนเลอร์และปลาหางนกยูงแฟนซี

     ปลาที่ถูกพัฒนาจนสามารถแบ่งแยกชนิดของสายพันธุ์นั้นๆได้ชัดเจน รุ่นลูกหลานก็จะมีหน้าตาเหมือนกับพ่อแม่พันธุ์ แบบนี้เรียกว่า ฟอร์ม ของสายพันธุ์นั้นๆ ซึ่งจะเป็นลักษณะที่เป็นตัวยืนชี้ชัดกำหนดว่าสายพันธุ์นี้ หน้าตาต้องมีแบบนี้ เช่น สายพันธุ์นี้มีสีแดง รุ่นลูกก็ต้องมีสีแดงเช่นเดียวกัน ในบางครั้งอาจจะมีสีอื่นแทรกมาบ้างเช่น อาจจะมีแต้มสีดำ สีขาว หรือสีอื่นๆ ปนมาให้เห็น นั่นคือเรื่องปกติ สำหรับนักพัฒนาสายพันธุ์ การที่มีการเปลี่ยนแปลงในฟอร์มเกิดขึ้น นี่คือขุมทรัพย์ที่นักพัฒนาสายพันธุ์รอคอย ในการหลุดมีการเกิดแพทเทิร์นใหม่ของปลาเกิดขึ้นในครอกนั้น นี่คือเรื่องที่ดี เพราะจะทำให้เกิดการพัฒนาสายพันธุ์ใหม่จากการคัดเลือกไปพัฒนาต่อได้ไม่รู้จบ นั่นคือจุดเริ่มต้นให้ปลาในสายพันธุ์นั้นๆ มีความสวยงามหลากหลายที่แตกต่างกันทางสีสันและลวดลายมากขึ้นไปอีก และแยกเป็นสายพันธุ์ใหม่ๆตามลักษณะที่พัฒนานั่นเอง

     จากที่กล่าวไป การหลุดหรือมีปลาที่แตกต่างจากเดิมเกิดขึ้นในครอก จะแบ่งได้อีก 2ลักษณะ คือ
1.ปลาที่หลุดมีความแตกต่างจากเดิม สีสันและลวดลายที่เปลี่ยนไป แต่รูปทรงหน้าตายังคงเดิม แบบนี้คือคงไว้ซึ่งสายเลือดที่ดี ไม่ได้ถูกผสมด้วยสายพันธุ์อื่น
2.ปลาที่หลุดมีความแตกต่างจากเดิม สีสันและลวดลาย รวมไปถึงรูปทรงของปลาเพี้ยนไปจากเดิม ตัวใหญ่ขึ้นรูปร่างหนาขึ้น ทรงหางเปลี่ยนไปจากหางสั้นก็กลายเป็นหางยาวหรือหางบานใหญ่ขึ้น กระโดงยาว คือลักษณะที่เกิดใหม่นี้ไม่เหมือนเดิม และมักจะเกิดในรูปแบบการผสมพันธุ์ข้ามสายพันธุ์นั่นเอง